ZORLUKLAR NEHRİ

Bazen diyorum ki kendime,
Her insanýn bir kaybediþi,
Bir düþüþü vardýr elbet,
Ýçinden, aklýndan bir türlü uðurlayamadýðý.

Zaman zaman düþünüyorum
Her þeyi,
Kendimce hayatý sorguluyorum
Aslýna bakarsan,
Ýnsan kendini tanýmadan nasýl yaþar ki?

Gitmek istiyorum uzaklara
Belki de en son duraða,
Kendimi bulmak için belki de,
Ama cesaretim az diyorum kendimce,

Ya kayýp giderse avuçlarýmdan
Zaman diye düþünmeden
Zamansýz olsun, aniden
Son durakta beklemek istiyorum
Saatlerce belki de aylarca...

Bazense düþünüyorum
Ama düþündükçe içinden çýkamýyorum
O yüzden düþünemiyorum
Bilmiyorum belki de
Kararsýzlýklarým sýnýrda,
Ben ise;
Rotamý bulmaya çalýþýyorum...

Zorluklar nehri taþýrsa da;
Benim sabrým sýnýrda,
Sabýrsýzlar gibi deðilim ama,
Sabreden derviþ kadar da
Çok deðil mi bana...

Sabrediyorum derviþ kadar ama,
Bir derviþ ya da ermiþ
Deðilim sonuçta,
Sadece nasibim kadar yüklenir omzuma,
Taþan her nehir miktarýnca...

Özlüyorum, yanýyorum
Desem kime ne?
Onlar mý benimle ayný kaderde,
Saçmalama diyorum onlara ne?
Ama içimdeki yangýný söndürmek için
Kendimce,
Böyle bir masalda,
Yaþamak istemedikten sonra
Belki de,

Masallar masallarda kalýr,
Gerçekler baþyazar demek
Daha doðru dercesine....

Sosyal Medyada Paylaşın: