GÜL KOKULU Hz. MUHAMMED (S.A.V.)

(Akrostiþ)

-Kutlu Doðum Haftasý Nedeniyle-

G/önlüm sana âþina, dilinden dökülenle
Ü/lfetin özlemiþim, gül kokulu Muhammed.
L/âle, sümbül ve nergis, hepsinin karýþýmý
K/okunu özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

O/lur, olmaz þeylerle, nefsine etme ezâ
K/ul kendine veriyor, her günahla bir cezâ
U/zaklýk varsýn olsun, zaman, mekân ha kezâ
L/âkin çok özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

U/lu bir çýnar gibi, O kaplamýþ her yaný
U/huvvet timsali O, gel sende O’nu taný
F/erâsetli tavrýný, o mûcizil beyâný
U/fkunu özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

K/ýyamet kopsa bile, hiç bitmez senin þanýn
P/ervane oldu ashap, korudu senin canýn
E/ntârinle birilikte, o misk kokan hýrkanýn
Y/enini özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

G/addar gaddarlýk etti, mâsum oldu ezilen
A/llah için sen oldun, her canlýya üzülen
M/ersiyeni, nât’ýný, metih için yazýlan
B/ürde’ni özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

E/limle avuç avuç, içebilsem suyunu
R/abb’im nasip eylese, görsem Bedir kuyunu
H/ayâta hayat veren, o güzelim huyunu
A/h! çokca özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

Z/âtýný çok severiz, temiz özlü Ahmed’in
R/avza’sý hayallerde, doðru sözlü Ahmed’in
E/sanstan nefis kokan, o gül yüzlü Ahmed’in
T/erini özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

Ý/yi olmak istersen, günahlardan sen arýn
M/üjdelenen gün yakýn, ya bu gün ya da yarýn
U/lu bir çýnar gibi, sarsýlmayan o tavrýn
H/uyunu özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

A/hrete doðru akar, vahiy kokan ýrmaðý
M/uhammed Mustafa’dýr, yakýn eder ýraðý
M/ûcizeyle dopdolu, çeþmeleþen parmaðý
E/lini özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

D/uâsý odur onun, ümmet çekmesin eza
M/illet-i merhûmeye, Rabbim vermesin ceza
U/ykuda ayrý güzel, uyanýkken ha keza
S/îretin özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

T/evhidi esas alýr, bir dâvâ ki güttüðün
A/klýmdan hiç çýkar mý, gül dalýnda öttüðün?
F/ikrini anlatýrken, o iþaret ettiðin
A/sâný özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

S/akýn kendin aldatma, zevke, sefaya dalýp
A/llah’ýn emirleri, herkes için tek kalýp
L/af anlamaz kiþiye, bazen gazaba gelip
L/â lâ‘ni özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

A/llah’ýn o habîbi, onu her an övmeli
L/â diyorsa bir kiþi, o dizini dövmeli
L/afla olmuyor iþler, seven gerçek sevmeli
A/þkýný özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

H/ayattayken bir görsem, Ravza’ný, ocaðýný
Ý/nþallah nasip eder, bana da kucaðýný
A/llah adýn yücelten, o yeþil sancaðýný
L/ivâ’ný özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

E/zel, ebet O varken, gayrýna etme meyil
Y/aratan’a boyun eð, eðil kör nefsim eðil
H/ayatýn bize örnek, ayrýlýk kolay deðil
Ý/nan çok özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

V/e de olamaz mýyýz, Hakk’ý dost doðru bilen?
E/ylesin Rabbim bizi, her hâlükârda gülen
S/eher vakti öyle ki, ayý ikiye bölen
E/lini özlemiþim, gül kokulu Muhammed.

L/âtifesi ne tatlý, onu benzetme ele
L/afazanlýk yakýþmaz, dileðin varsa dile
E/zelden tahsis olan, makâm-ý Mahmut ile
M/ührünü özlemiþim, gül kokulu Muhammed…
*
Kimsenin þüphesi yok, tüm cihan seni bilir
SEN; NÜBÜVVET MÜHRÜNÜN, SON ALTIN HALKASISIN…

Hanifi KARA

Not: GÜL KOKULU UFUK PEYGAMBER HAZRETÝ MUHAMMED MUSTAFA SALLALAHÝ ALEYHÝ VESELLEM þeklinde yazýlýdýr...
Sosyal Medyada Paylaşın: