Çýk gel artýk saklandýðýn yerden. Yerim iki kiþilik. Bir elim hep boþta. Yada ikisi de cebimde. Buralar hep ayaz. Sense, bilmem kaçýncý karanlýktasýn. Hangi tepenin ardýnda býraktýn hayallerini. Hangi günün güneþi inandýrdý seni bahar olduðuna. Buralarda kahverengi yapraklar. Çýk gel artýk saklandýðýn yerden. Bir yaným hep sýcak. Bir gözüm hep kýsýk. Yada ikisi de soluk. Ve artýk sabahlar isyan kokuyor. Sense , bilmem kaçýncý karanlýktasýn. Þimdi hangi rüzgara sakladýn umutlarýný. Kim bilir hangi yol kýsa diye çeldi aklýný. Buralarda çiçek kokuyor haritalar. Çýk gel. Çýk gel artýk saklandýðýn yerden. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.