MAZİDEN BİRKAÇ DAMLA

Derme çatma dünyalara kapalý
Taþ kesilmiþ pervazlardan
Usulca süzülüyor içeriye rüzgar
Mazinin tadýyla öpüyor alnýmý
On sekiz yaþýmdan gün alýyorum
Zaman kum olup dökülüyor çöle
Billur bir güneþ doðuyor üzerime
Sýrtýma giydiðim ilk ateþten libas
Her gül Leyla
Her gün aþka kesilmiþ mavi atlas

Güz çekilmiþti üzerimden
Mevsim bahardý
Ruhuma iþlemiþti eþsiz þulesi
Geliyordu alemler ardýndan o latif sesi
Daldýkça o bal süzülen köpüklü gözlere
Boðazýma düðümleniyordu atalarýmýn
Aþkla iþledikleri sýrlý lügati

Halihazýrda sevdana vurulmuþ
Öksüz kalmýþ bir beldeyim
Kapýlmýþým girdabýna
Fatih’in muzaffer ordusunda talimli
Aþkýn baþkentine seyrüseferdeyim
Ýçimi erittikçe hasretin
Yokluðun büyüdükçe kýsraklar gibi
Yüreðini kor edecek
Dilimi törpüleyen aðýr cümlelere gebeyim
Ki sözler bana Nefi’den kalan yegane servetim

Mazinin çadýrýna mihmaným yine
Yine on sekiz yaþýmýn hülya tepelerindeyim
Günü er biten gecesi hiç bitmeyen
O eþsiz saatlerdeyim
Çingene sobasýnýn narýna eþ yüreðimle
Nice avcý kuþlarýn yuvalandýðý sýrma saçlarýnýn
Þehla bakýþlarýnýn esiriyim
Her anýna þehadet etmek için
Kapýsýnda geda eþiðinde askerim

Yaþadýðým o gül mevsimi
Zihnimin kýyýsýna vurdukça
Damarlarýmda koyu kývamlý yeþil bir hüzün dolaþýr
Yorgun kalbimin aynasýna düþtükçe yüzün
Belirir gözlerimde
Kurþun gibi aðýr kederin
Git sevgili
Ve sön fikrimdeki mazinin tozlu güneþi
Hangi tahta kurulursan kurul
Hangi gökyüzüne doðacaksan doð
Aklým baþýma geldiðinde
Utanmam, hýçkýra hýçkýra aðlarým…

Sosyal Medyada Paylaşın: