VARLIĞIMIN TEK SAHİBİ...

Nizamý kayýp esaretin gönüllü bekçisi ayrýlýk:
Ayrý düþtüðüm kelebek kanatlarým,
Kelebek ömrün güncesine sýðdýramadýðým
En densiz hýçkýrýk, susmalardan boðulduðum,
Aþký hidayet bildiðim…

Önceliðin raðbet ettiði közler kadar
Yakýcý iken kýblesi ömrün,
Savsakladýðým mutluluðun kelebek kanatlarýna
Kondurduðum ve dudaklarýmda dona kalýn
Neferi hüznün.
Keþke deyip de dönemezken geriye,
Son deyip de koyamazken noktayý,
Belli belirsiz o kaygan hatta kaypak tezahür,
Gönül gözümün görmeyi reddettiði…

Dünsüz olsam keþke,
Keþke bir mýzrap olsam da çalsam gönül sesimin
En yanýk türküsünü.
Altý üstü gitmelerden ibaretim
Hele ki kancasý kayýp bir rehavet,
Gönül hutbemin kanattýðý o yaradan sýzan,
Belirsizliðin rotasý hepi topu,
Ölümün soðutan nefesi;
Hayli çatýk kaþlý.

Surelerden ibaretim varsa yoksa
Adý dilimden düþmez iken
Varlýðýmýn tek sahibi;
Gölgeleri yok sayan kayýp kýtalarýn ölü ahalisi,
Yaþarken gömülü bildiðim,
Gömüp de dirilen günbegün.
Solgun bir çiçek kadar kýymete binsem keþke,
Ah ben, demek deðil mi yüreði derinden yakan?

Kýt kanaat mutluluðun kanatlarý;
Hayli kýrgýn bir yaným, seðirten dünden önceye:
Dünü teselli bildiðim en aykýrý sanrý,
Sancýsý bitimsiz aykýrý nizamlarýn
Ayrýk otlarý kadar yeknesak mizacý yalnýzlýðýn,
Hele ki en içten okuduðum sonsuz hutbe:
Boydan boya sýralarken dilekleri.

Dünlerin artýðý, an’ýn ortaðý
Hatta yarýnlarýn beklentisi iken tecelli eden,
Yerli yersiz yüreði ýskalayan.
Dur, demekten gayrý bir umut;
Bir yoksunluksa madem noksan kýlýndýðým
O heybetli ökçesi belirsizliðin,
Gönül dergâhýma sýzan bir bilmece
Her dem gölgelendiðim
Ve sevi dilinde en meþakkatli özlem.

Sosyal Medyada Paylaşın: