Bir boþlukta, sallanýr gibiydi. Dalgýndý. Öylesine oturmuþ, hareketsizce bakýyordu. Elinde, sigarasý Dalgýn, dalgýn güneþin battýðý yere doðru. Sessizlik, içinde.
Ayak seslerimi bile, duymamýþtý yaklaþtýðýmda. Yaklaþtým. Nefesimden geldiðimi anladý döndü, iþte o zaman bana baktý Sen mi geldin oðul dedi, kýsýk bir sesle. Baktým gözlerinde hala, dökülmemiþ yaþlar vardý. Görmemiþ gibi yaptý sildi, elinin tersi ile. Güneþin battýðý, yere bakarken, o Sessizlik, içinde.
Çok derin, düþünceli bakýyordu. Döndü; Gidince bir daha dönemeyeceði yere doðru sessizce bakarken. Baktýðý yönü gösterdi. Bir ben kaldým yaþýtlarýmdan gitmeyen o yere dedi bana. Anlamýþtým onun, neden baktýðýný! Sessizlik, içinde.
O, o benim, babamdý. Hayatýnýn son baharýnda, o yalnýz kalmýþtý. Ne, yapsam hayýr derdi! Yaþadýðý yerinden, malým mülküm var der’ de ayrýlmazdý. Zalim görünüþlüydü, yüreði yufkaydý. Kendi kendine, öleceði günü bekledi, baktý durdu güneþin battýðý yere Hep pencere önünde bekledi, öleceði günü. Sessizlik, içinde.
09 Nisan 2016 Ahmet Yüksel Þanlý er
.
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.