Can..

Can! ..
Hangi umudun ardýna sýðýnýp kalsan
Sonu yangýndýr.
Bir ucunda ihanet
Ötekisinde kan.
Geçmiþe tutsak,
Geleceðe hasret
Öksüz ve yetim sevdalar
Ve ayný sevdalarda tomurcuklanmýþ
Seraptýr mutluluklar.
Kavuþamazsýn ya, ayrý da duramazsýn.
Hüznün dudaklarýdýr alnýna deðen
Acýlarý susturamazsýn

Hazan yeli Can! ..
Ne zaman eser bilinmez.
Bir küstüm çiçeðidir umut
Ve mutluluk kirpiklerinde asýlý iki damlacýk
Ha düþtü ha düþecek.
Ne dünyayý tutturabilirsin yerine beþ çiviyle kazýðý kopuk
Ne bir parçan kalýr geriye birileriyle bölüþecek.

Bilinmiyor can..
Bir muþtunun peþinde
Bir sevginin düþünde
Ve içinde yaktýðýn umudun ateþinde
Sen misin týrmanan Çankaya yokuþunda ki
Sen mi arþýnlýyorsun caddelerini Ankara’nýn
Sen misin gittiðini sanan attýðýn adýmlarda?
Yoksa az daha mý hýrpalanýp tükeniyorsun
Her adýmda kaldýrýmlarda.

Son yolculuklarýmýzý hep erkene almýþýz.
Belki de çýrpýnýþlarýmýz bundan.
Beyhudeler de parçalanmýþýz.
Bunalmýþýz Can..
Bunalmýþýz..

Gene de söyleyeceðiz türkülerimizi.
Notasýný kimselerin bilmediði.
Sen her sabah taptaze umutlar doðuracaksýn
Ýnadýna çýnlayacak kurþun dökülü kulaklarda sesin
Çünkü Can..
Çünkü sen bir annesin..
Sosyal Medyada Paylaşın: