Demeyin ki hiç fark yok; Vatana ihanete;
Eskiden soysuz arar pek zorlanýrdý lâin...
Oysa þimdi talip çok, bedduaya, lânete
Huzur gönlüme fîrar, dört yaným alçak, hâin.
Tam þafak söktü derken hazân esti...zamansýz
Nesl-i Asým beklerken, nesil gördüm, gümansýz
Yangýn yeri yüreðim; içten içe, dumansýz
Umut çelimsiz, cansýz; ye’sin elinde rehin.
Destan yazarken ceddim tarihe nakýþ nakýþ
Fýrtýnaya tutulduk; gitmem diyor kara kýþ
Buz kesti hayallerim, "mahzûn"a döndü bakýþ.
Menzil uzak, yol yokuþ, cehennem rûy i zemin.
Kalplere kin, topraða, silahlar "ekilirken"
Farkýna varamadýk mindere çekilirken
Sýrýtan hep ayný yüz Suriçi yakýlýrken,
Yerle yeksan olurken, Yüksekova, Nusaybin.
Baðrýmýza basarken Þýrnak, Cizre, Eruh’u
Belli ki es geçmiþiz Türk’e hasým güruhu
Bir güruh ki, derlenip, sýkýlsa tek tek ruhu
Mâhiyet-i vücûhu ya irindir, ya da kin.
Saklamaya ne hacet, aþýldý hassas eþik
Boþ kaldý aþk odunda Yunus beleyen beþik
Suriye yangýn yeri; sýnýrlar delik deþik
Sükût etmek âcizlik; Nasýl durayým sakin?
Öfke "kalbe"hükümdar, nefret "göze", kan "dile"
Kaldý mý anlamayan yön veren kim Kandil’e
Hayat-memat cenginde yara aldým...ben bile
Kabul..Nimettir çile...Sabrým tükendi lâkin!
Mecit AKTÜRK