Derin vadi de bir uçurum açýlýr. Yalnýzlýk kuþ olup konardý omuzlarýma... Avuçlarým sen kokar,anlatýrdým seni yalnýzlýðýma... Bir yaným karanlýk mazi bir yaným bilinmez gelecek,hangi yöne dönsem kör bakýþý... Sen yoksun sen den kalan izler avuçlarýmda...
Ellerinin sýcaklýðýný özledim...
Sevgililer dolaþýyor yüreðimin kuytularýnda, aðaç altý buluþmalar yansýyor gözlerimin aynalarýna... Kuþlarýn kanadýnda saldým semaya doðru senli Dileklerimi, sana ulaþsýnlar diye... Aðýtlarým yanar dil de.. Türkü gibi yaktým seni dizelere... Ben söyledikçe sen el oldun,lâl oldun.. Ve... Sus pus oldun ezberimde... Oysa kuruyan dallar yeþillenir yas umuda döner, aþkýnýn yanan mumlarý dünyamý aydýnlatýrdý sen güldüðünde
Sosyal Medyada Paylaşın:
ucurum1965 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.