Asılırken şiir

ayrýlýðýn kekre kokusu sinerken
isli kente
hüzünler çýkýp köþelerden
yerleþiyor yüreðin merkezine

duvarlarýn soluðu ensemde
sancýlý þarkýlar indiriyorum
pespaye gecelerden
kan aðlayan ömrüme

-acýlara matuf iklimim
içim gün görmeyen bir dehliz-

tuz gölü birikiyor
yastýkta býraktýðýn çukura
zehirliyorum
zamaný hatýrlatan akrebi
aþk uðruyor zaman aþýmýna

içimin denizini yakarken
melun hasret rüzgarý
baðdaþ kuruyor sol yanýma
arsýz kederlerim

-buza kesmiþ yaðýz düþ iklimi
kara yazgýsý rehin kalan-

sayýklayan anýlar
takýlýrken gözlerimin aðýna
tan yerinden
kan toplayýp
yalnýzlýðýma banýyorum

kokun sinmiþ þiirleri
son dileðini sormadan
geçirip boynuna yaðlý urganý
yorgun gözkapaklarýmý devirip
asýyorum acýmasýzca
kirpik daraðacýna…




AA
Sosyal Medyada Paylaşın: