Saçlarýma beyaz çiçekler býrakarak
geçip gitti mevsimler
yorgun kanatlarýnda göçmen kuþlarýn
aðaçlar yapraksýz kaldý
çocuklar uçurtmasýz, kuþlar þarkýsýz
kapattý tüm kapýlarýný kalbime bahar
þimdi ben hangi dala konayým
þiirimin kanadý kýrýk
diyorumki bir gün
hüzünlü yüzüm aykýrý sakalýmla
yükleyip sevdamý yüreðime
çekip gitmeliyim bu þehirden
her evin kapýsýna bir avuç þiir býrakarak
ve yýkarak eðreti duvarlarýný vefasýzlýðýn
hoþça kal soðuk odam
kalbimin dilsiz yaný
artýk hiç bir metropole sýðmýyor adým
aþklar yalancý, sokaklar ince bir hüzün
bu þehirde kimse kimseyi sevmiyor artýk
kimse kimseyi özlemiyor
ölüm soluklu günlere güz oldu acým
yanlýzým, üstelik parasýzým
dalýmda gurbet türküleri ve kýrýk sazým
denizler dalgasýz þimdi
aðrýlar sargýsýz
bir sevda var yüreðimde avunmasýz
bir de dalýp dalýp giden gözlerim
gecelerin sayfalarýnda savunmasýz
acýyan yüreðimi alýp yanýma
ve düþ kýrýðý bakýþlarýmý
cebimde eski bir kimlik
içimde yaralý ýrmaklar
arkamý dönüp gitmeliyim bu þehirden
saklayýp geceye yaþlý gözlerimi
hoþça kal güz çiçeðim
kalbimin sarsýk yaný
artýk hiç bir sevince yakýþmýyor yüzüm
kimim kimsemde yok üstelik, öksüzüm
bu duyarlý, bu aykýrý, bu yaralý yanýmla
hangi kýyýya sýðýnsam ölürüm
ey hayat
ey hayat kýrgýným sana
ihanetin hançeri saplanmadan baðrýma
sevda adýna vur boynumu
adým mezartaþým olsun
adým gözyaþým
baðýþlamasýn beni hiç bir hatýra