Zahmetin olgunluk eseriyim..

sessizliði çaðýrýyorum
saatimi, dakikamý çalýyor göz kapaklarým
yavaþlayan kalp atýþlarým ve ben
keder, kader, karanlýk
ay kayýp
vakit yok..

Zamanýn deðil zahmetin olgunluk eseriyim
çekirdeðim hala kundakta bebek
yýrtýk, çürük ama temiz katmanlarým
yaþým otuz, ruhum ihtiyar
iki diþi kalmýþ, kambur topal mýsralarým
çocuk bakýþlý yüreðimin tellerinde gezinir
serçe renginde papatya kokulu saçlarým
ürkek bir vakitte gizinden özgürlüðe serpilir

sessizlik oturuyor yanýmda
vicdanýma merhem sürüyor
merhamete seslendim
ses vermedi
o boðuldu dediler
kuruttular, canýný çýkardýlar dediler
insanlýðý çaðýrdým, ‘uðrarým’ dedi ‘bir ara’
vakitsizliðin derinlerinde oturup bekledim
biraz daha bekledim, deðecek gibi bekledim
gelmedi..
hiç gelmeyecekti..

✒ T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın: