Dik durdum
Dikleþmedim kimseyle
Kýrgýn da deðilim
Dost bildiklerime
Hakkým da yok
Hepimiz bir’iz
O yarattý bizi
Yaratýrken de ikiye bölmüþ
Sol yaným
Sol yarým
Sadece sol yarýmdakilere
Kahraman’ca küstüm…
Sol yaným bana kalsýn
Ne yaþarsam yalnýz orada yaþarým
Sol yarýmý da dostlara býraktým
Onlar da tümden yarým býraktýlar
Yapayalnýz kaldým
Bedenim hançer yarasý dolu
Sol yarým dediklerim
Hep arkamdan vurdu…
Tanýyan tanýr beni
Edebimle oturur
Edebimle kalkarým
Saygýmý bozmam
Her kim olursa
Hoþgörü ile bakarým…
Dedim ya
Bilen bilir beni
Bilmeyen de kendi bilir
Terbiyem müsaade etmez
Kendi çöplüðüm ile yetinirim
Borum baþka çöplükte ötmez…
Gönlüm delidir
Yüreðim merttir
Ben buyum,
Kimse deðiþtiremez düþüncelerimi
Gerçek yaþam ya da
Sanal âlem fark etmez
Sözüm de birdir özüm de…
Uzaktan gazel okumak
Hiçbir þeye benzemez
Hele baþkasýnýn çöplüðünde
Ötmek hiç kârým deðil
Karakterime yakýþmaz…
Dostum diyerek
Her yüze güleni
Dost bilme
Seç dostunu,
Olur olmaz yerde
Konuþma
Söylersin sýrrýný dostuna
O da gider söyler dostuna…
Dedim ya…
Tanýyan tanýr beni
Ne idim ne oldum
Yüzüme her güleni adam sandým
Sol yarýmý verdim
Dost oldum
Ne ummuþtum ne buldum
Dost bildim
Hep sýrtýmdan vuruldum…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
03.04.2016