Çekmecede dursun kalbim

soðuk geceyi,
gece ise beni hýrpalýyor
çabalarým boþa
soluðum kesik
anýlara bulaþmýþ þarkýlarý ölmüyor ömrümün
içimde yarým duygularýn suskun melodileri
kýymýk gibi saplý kalbimin ortasýnda
kýrgýnlýðýmdan besteleyemiyorum öykülerimi
sýcak kaçmýþ yataðýmdan sinsice
ayazlarýn göðsüne yaslýyorum baþýmý
al gece, al koynumdan bütün sevmelerimi..

þu çekmecede dursun kalbim
git gide aðýrlaþýyor her gün
kuþ olup uçsam
inan,
gökyüzünde saklanacak yer bulamam

oyunbaz ruhlarýn sevda taklidine kandý
en beyaz çocuksu gülüþlerim
tutkumu tutukladý iç mahkemem
çýktým, tutuksuz yargýlandým
ve tutkusuzum da elbet
yaz kýzým: cezâsý yalnýzlýða müebbet!

berbat bir öykü, dedi gece
satýrýmýn tam orta yerinde
bitti mesâi dedi, konu kapandý
ve sabah kapýda beklerken
kalbimi sakladýðým yere
isimsiz bir þiir bahþiþ býraktý

kýrýldý kalem
söndü ýþýklar

isimsiz bir þiirin sesi
gecenin yankýsýnda
öykümün boþ sayfalarýna düþüyor
ve hepsi aklý-evvel yüreðimde
çaresizliðimin alfabesini yazýyor..

✒T.Y.


Sosyal Medyada Paylaşın: