Evet yaðmurdan kaçarken Yakalandým ben sana Sen bunu bilmiyordun Kalbimle aklým arasýnda bir karmaþadaydým Karýþýktým ve doluya koþuyordum sanki Yaðmurdan kaçarken...
Sesini duyunca adýmý unutuyordum Çok sonralarý anladým bunu... Görünce zaten bakamýyordum ki... Sadece hissediyordum seni Ýçimde sol yanýmda hele Delicesine esen rüzgar misali duyuyordum sesini Kulaklarýmda Derin bir uðultuydu ve gitmiyordu SON GÜNLERDE.....
Zamanla öðreniyordum Aþkýn deli bir rüzgar gibi Esip savurduðunu ... Ama ilk olunca bir baþkaydý tabi...
Zamana býrak diyordu aklým Kalbim ise git söyle Kaçma kalbinin sesinden DÝye kýzýyordu bana... Ama nasýl söylenir ki Onu bile bilmiyordum.. Sadece zamanla düzelmesi için Ümitle bekliyordum Denizin rýhtýmýnda seni... Gelip , gelmeyeceðini bilerek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Koyukahvesair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.