Cesed-i muammâ

mahþer cümbüþünde beynimde kelimeler
açýk pencere arar gibi
konuþamamanýn dilsizliði
ve k/arþýmda yakarýþ kitabeleri
avucumda bir örümcek iki kuþ
biri örer ilmek ilmek evimi vatanýmý
diðeri antidepresan içmiþ kadar özgür
kavgasý bitmiþ b/akýþýna meftun cesedi muamma
zincirler hep ulanýyor birbirine
z/incire yemin ediyor d/ilim
zeytin özüne kekik kokusu aþýk
aynalar hep beni kopyalýyor

incir çekirdeðini doldurmayan kavgayý
dünyanýn bedenine çakýp gidiyorum
gözümün karardýðý uçurum kenarýnda
özümün aðardýðý yollar keþfediyorum

bir adým atsam
yerçekimine baþ kaldýrsa saçlarým
göz kapaklarýmda oturan zenci
emekli olsa aðýrlýðýndan
uçmayý ister tüm þairler
oysa düþmek bir düþ kadar realist
huyum suyum kurusun yaþanmýyor acýsýz
ve ölümsenmiyor ölümsüz ölümlüler
yaktýklarý yerden yanacaklar bilmiyorlar

bataklýk bir yerden geçiyorum
s/azlýklar sarmýþ insan bahçelerini
bir aðrý içiyorum baþým tiryaki
uç gün içmesem damar bulamýyor doktorlar
sahi damarlarým neden morarmýþ
doktor bey ölüyor muyum yoksa
iskatýmý düþün amellerimden
hafiflemeyince uçmak aðýr geliyor
beyaz sakallý derviþler beliriyorlar
ankebut baðlarýný çözüveriyorlar
beyaz güvercinler dizimin dibinde
ellerimden tutup uðurluyorlar

cennete ?
cinnete ?
kim bilir !
Sosyal Medyada Paylaşın: