Ölümün geceyi öptüğü yer...

Ölümün geceyi öptüðü yerdeyim
Sessizce hýþýrdayan bir yaprak üstü
rüzgarla iþveleþen bir dalýn kenarýndayým
Gün batýmý turuncu akan bir fýrçadan nasýl da Picasso
Oysa bu sabah gri bir ceket gibi giyinmiþtim Bukowski yalnýzlýðýný
Beynimde Platon baloncuklarý
Aman ne akýllýyým!
Merhametim, terâzim en az bir Dostoyevski kadar paket paket hüzün
Üstelik gözlerim bir Sylvia Path intiharýna gebe
Tut içinde diyorum
Doðurma ölümü!
Ah Fürüð!
Gitmeseydin de anýmsardýk kuþlarý
Siyah beyaz kesildiðimde
Þiirlerden pastel renkler yiyorum
Yine de içime gömdüklerim yeþermiyor
Nankör topraklarý var kalbimin
Doðusu ayrý mevsim batýsý ayrý cehennem
Kalbimi kalaylatacak adam da kalmadý
Týmarý gelmiþ ruhlara týmarhane yaptýrsak ya
Bitlerini iki týrnak arasý çýtlatsak
Güneþte kurutsak sonra
Ýki mandalla assak asâleti
Çay içer miyiz sonra Bach dinleyip
Ben kendi çýðlýklarýmdaki operaya tavým
Yok böyle senfoni abi!
Gýy gýy kemanlar çalýyor þiirlerimde
Gereksiz kelime katliâmý
Haydi ucundan tutun beyler
Çok geç olmadan
Koyalým þu kalbi yerine
Bükülecek azýcýk beliniz
Kusura da bakýn artýk
Kalemimi de alýn þurdan
düþürmeden..
Sonra beni yine
ölümün geceyi öptüðü yere býrakýn..

✒T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın: