Çýrpýnýp dururken sýð denizinde
Sandým ulaþýlmaz kara gözlerin
Em bulabilirsen bul þenizinde
Kabuk baðlamayan yara gözlerin
Sanki yaðmur olup çöle yaðacak
Al renge boyanýp güle aðacak
Beklenen nur gibi zifre doðacak
Kolaylarý soktu zora gözlerin
Mel’un korkularýn gölgesi düþtü
Þüphe kýzgýn demir tavýnda piþti
Suskunluðum kara topraðý eþti
Acýmadan çekti dara gözlerin
Sen yaðmursuz bulut ben viran þehir
Gökten har topladýk ve yerden zehir
Her þeyimiz yarým mutluluk tehir
Korkum sardýracak mara gözlerin
Ýsterim su olup dolsun tasýma
Gizli örtü olsun üryan yasýma
Göstersin mertliði dosta, hasýma
Ana baðrý gibi sara gözlerin
Þiirler bitse de acýsý bitmez
Bir güz esintisi serimden gitmez
Yumsan da gözünü yitiðin yitmez
Ateþsiz savurur kora gözlerin
frezya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.