BİR ÖYKÜ

evvel zaman içinde sen gülüyordun sevdiceðim.
sana dair ne varsa
çýkarmak için gün yüzüne
kuþ konmaz-kervan geçmez yüreðimin dehlizlerinde
yaralý bir ceylan gibi
vesaireler geziyordu.

çalýnmýþ hayatlarý anlattým
aþaðýlýk dünyaya sana dair.
ben de anlayayým diye yalpalanarak
soylu cümlelerinin niyetini,
kutsal bir esenlikle iþlerdi yüreðime
az sevilmiþliðimi...

evvel zamanlarda sen susuyordun sevdiceðim.
þimdi ellerinde vakur mermiler.

sevdamýzý bilemez kimse,
bir bakýþýn ýlýman ikliminde
çoðalýr halka halka.
yaramýyor unutmak direngen yaralara.
yine hesaptan düþelim ayaklanmasýný yüreðimin
soluk soluða.

evvel zaman içinde sen gülüyordun sevdiceðim.
aðlamýyordu hiç kimse.
anlamýyordu.
göðümüzde kýrpýþan bulutlardan baþka.
görmüyordun iki damla gündüzünün
karanlýðýmý nasýl emdiðini avuçlarýmdan.

evvel zamanlarda sen gülüyordun sevdiceðim
bense demli bir çayý karýþtýrýyordum.

evvel zaman içinde sen uyuyordun sevdiceðim
ikiye bölünüyordu rüyalarým
tam ortasýndan.
sanýrým kayýtlarda þüpheli gezinecek suretim.
mahcup bir meleði kanatacak,içini titretecek
kýzarmýþ göz bebeklerim.

bilmem kim olacak son kez terk eden
ölüm görmüþ velvelesini hayatýn.
hangi suskunluðumuzu yuvarlayacaðýz
dillerimize düþen dualarýn gülüþünde.
azýcýk arsýz bir gece
azýcýk da içli bir yaðmur.
kapayacak gözlerini
kekik kokan geçmiþimizin.

evvel zaman içinde sen gülünce sevdiceðim,
umutla çakýldý gözlerim
yüreðinin gýcýrdayan penceresine.

düþündüm de
insan yüzünü okþayan bir toprak bulduðunda
içindeki serinlik de uzanýnca
göðsünün sol yanýna,
ince bir patikada yürür gibi uzaklaþýyor kendinden...

Sosyal Medyada Paylaşın: