’’hepimiz üstünde yaþýyoruz adý aþk olan koskocaman bir yaranýn’’
say ki yokum ben damarlarýmdan ince bir tekerlemede geçip gidiyor ömrüm . . .
alnýmda adýna kader denilen bir karmaþa ve parmakuçlarýmda tanrýnýn piç çocuklarýnýn sesleri . . .
iki ucu tüten bir hasretle yazýyorum sana bunlarý adý biz olan bir düþ’ün kovuðunda sýzlarken yaram kuþlar göçten dönerken kalbimi yontup bir çocuðun baþýnýn altýna serdim az önce
sen yokmuydun hiç olmadýn mý mesela ne zamandýr ayaðýmýn altýna serdiðim canýn üstünde tek ayakla yürüyordu gölgen