Tam bir yýl önce bugün, Ömrümün ikinci en matemli bir günüydü. Telefon elimde kalmýþtý, Ben o günü haber aldým: Babamýn öldüðünü,çýnarým yýkýlmýþtý..
Hayatýmýn tadý kararmýþtý, Bu haber býrakmadý,dudaðýmda tebessümü. Göz yaþlarým kalbimin oyuklarýný dolduramadý. O kadar çok özledim ki, rüyalarým yetersiz kaldý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
esen zima Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.