Pencelereleri açma

Uyanýyorum
kan ter içinde
sabah mý ? hayýr
karanlýðý yurt edinmiþ gibi aklým
sahi bugün yokluðunun kaçýncý günü ?
takvim yapraklarý yerlerde,
kopunca can çekiþen kuyruklarý gibi kertenkelelerin..
pencereye yaklaþýyorum, iyi-
itiyorum perdeleri bir saða bir sola
bende açmak istemez miydim pencereleri sonuna kadar-
belki de iþime en geleni büsbütün kapalý tutmak
hem böylesi daha iyi, evet evet
hiçbir þeyi açmamak
ne çalýp duran telefonu
ne de radyoyu televizyonu
rakamlar kaçý bulunca durulur ki ölümler hem
var mýdýr aklýnýzda bir sayý ?
yoksa daha da feci..
beklemek, elleri kollarý baðlý uzakta

bugün yokluðunun kaçýncý günü
hadi konuþsana
resimlerin hiç kýpýrdamamasý ne kadar da korkunç bir þey ?
bir koþu sarýlamamasý
ne soðuk ne sýcak
bir eþya gibi kalakalýyor insan
bir masa veya bir sehpanýn üzerinde

sahi bugün yokluðunun kaçýncý ayý
hiçbir randevuya geç kalmazdým bunu en iyi sen bilirdin
hatta satler öncesinden yolunu gözlediðim olmuþtur çoðu zaman
bunlarý sana hiç anlatmadým
hele uzaktan öyle geliþini izlemek yok muydu
öylece kaldýrýmlara ince ince dökülüþün nisan yaðmurlarý gibi
ne olur baðýþla beni
belki de ilk defa geç kaldým
nerden bilebilirdim ki, bu defa benden önce davranacaðýný
ve nerden bilebilirdim ki,
bir intihar bombacýsýnýn kendini patlatacaðýný buluþacaðýmýz yere yakýn...
olay yeri hala gözlerimin önünde
ve adlý týp önünde bekleyen aileler
ne ekmeðin tadý kaldý inan, nede suyun
musluðu açýyorum kan akýyor, kýpkýrmýzý kan
kapanmýyor da üstelik
dolaptan insan uzuvlarý dökülüyor birbirine karýþýk
her açýþýmda
kusuyorum olduðum yere
bu kaçýncý, belki hergün, belki ara ara

Sosyal Medyada Paylaşın: