Bıçaklar ve Uzaklar Değmesin Azize!

.../Mehmet Pala’ya

1)

Azize yüreðime uzattý ellerini
Kalbimin bir kenarýna býçak sürdü
Diðer kenarýna uzak…
Niye býçak dedim
Niye uzak…
Býçaklar ve uzaklar deðmesin kalbine dedi…
Ve fýsýldadý kulaðýma nefesi aðlamak kokarak:
“Bana deðenler sana deðmesin.”

Bir Mýtrýp aðladý; o günden sonra hep kapýmýzda.
Annem saçlarýmý çýrptý balkondan
Dedim: ne oluyor?
Herkese ne oluyor böyle?
"Sus" dedi Azize.
"Ýyilerle ol.
Ýyi ol."

O günden sonra o günler bir daha gelmedi.
Haþimiye’de Pala’nýn kuþlarýný sattýlar; yok pahasýna…
Günler hep taklaya geldi; teneke çaldýlar arkasýndan dostluklarýn.
Birbirinin çocuklarýný kendi çocuklarýyla büyüten annelerin þehrinde
Babalar hep Ýbrahim sustular…
Þýh Maksud’a çýktým; bir Yakubiye meselidir;
“Allah’ým babamý ýslah et” yazdý bir kareçi, duvarýna türbenin.
Uyudum sen geldin
Bir çiçeði koklamalýyým dedin
Kokladýn uzun sonra onu alýp okula yazdýrdýn beni.
Kalbimi çýkarýp yerine post cihazý taktýlar.
Kaçtým duvarlardan, nereye gelsem evimiz deðilmiþ
Uyandým, kabus, ter, yoksun.
Tuz sürdüm yüzüme.

2)

Kal’a boynundan koþtum Anzelha’ya…
Her kim ki Cuma günü kýrmýzý tüylü balýðý görürse üç duasý kabul olur dedi; bir adam.
Üç duamý ettim.
Amin dedim.

Bekledim günlerce.
Kýrmýzý tüylü balýðý gördüðümde salýydý.
Bir ümmeti olmayana Salý günleri de Cuma’dýr dedi Azize; ve ekledi:
Madem ki ümmetin kardeþliðinden payýmýza düþen vergiler ve red.
Öyleyse iman eden ve daðlara gidenlere andolsun ki
Öze Dönüþümüz tavafýmýzdýr.
Anladým; öyle mi dedim. Gerçekten öyle mi?

Kobani Suruç arasýnda yedi kere koþtum.
Kadýnlar hep “þir” dedi…
Allah’a yalvardýk karaborsaya düþmesin diye mamalar.
“Müslümanlara bir mesajýn var mý” diye sorduk sýnýrýn ardýndaki Fatma anneye
“Müslümanlar kalbim ruhum yüreðim bedenim” üstüne dedi.
Sýnýrýn bu tarafýnda dindarlarýmýz fýsýldadý birbirlerine ; “bunlar teröristlere yardým ediyorlar” diye
Sýnýrýn o tarafýnda çocuklar, yýkýlmýþ evler, ve Amerika!

Biz dedik; gideceðiz bekleyerek
Bekleyerek gideceðiz kardeþlerimizi…
Onlarýn aklý baþýna gelene kadar gideceðiz
Ve kalplerini hatýrlayýp peþimizden gelene kadar bekleyeceðiz

Beþ daðýn kayalarý arasýndan ýslýk çala çala akýp kavuþtuðunda nehirler
Barzan dullarý ile beraber Enfal söyleyeceðiz.
Bizi hayat verecek þeylere davet ettiði zama daðlar.
Serçawa diyeceðiz.
Ve dua edeceðiz: rabbim kardeþ halklarý ýslah et ve halklarýn kardeþliðini bize baðýþla
Ya sonra?
“þu adamlarý dinleri aldattý” diyen kalabalýklar arasýnda maðrur.

Kardeþlerimin kalbine býçak ve uzak süreceðim.
Býçaklar ve uzaklar dokunmasýn diye
Kýyametin kopmakta olduðunu bilenlerle beraber siyaseti býrakýp fidan ekeceðim.

3)

...Sonra sen geleceksin
Heqim Dede mahlesinde kötülük bilmeyen çocuklarla ve kuþlarýmýzla büyüyeceðiz.
Geceleri gözlerimizi göðe dikeceðiz
Ve soracak Azize;
“Sabah yakýn deðil mi?”

Kadir Bal
17.05.2015 / namazgah-Üsküdar
04:16
Sosyal Medyada Paylaşın: