Ankanın Göğü

Sonbahar gibiydi her þer burada.
Yalnýzlýk içinde kaybolan sözler,
Ufuklara dalýp giden, hasretli gözler,
Acýyla dolmuþ kanayan yürekler.

Engeldi mesafeler seven gönüllerin kavuþmasýna,
Zulümdü günlerce limanda bekleyen analara,
Peki ne demeli kavuþmak isteyen babaya,
Baksana! Kýzgýn toprakta yanmýþ ayaklarýna.

Üzülmeyin seven gönüller,analar,babalar,
Üzülmeyin kanadý kýrýk kuþ misali bekleyen yürekler.
Siz üzülmeyin ki ankalar uçsun göklerde,
Daha nice havacýlar çýkar benim Türkiye’mde.

Artýk gerek kalmadý hýrçýn çöl topraklarýna,
Þimdi rahatça vursun, ürpertici dalgalar kýyýlarýna.
Bitiyor beklemelerim,kalmýyor kavuþmalarým yarýna
Edirne’den uçuyor umutlar Ardahan’a.

Babam sen üzülme kavuþacaksýn evladýna,
Anadolu kartallarý senin için havada.
Babamýn aðzýndan dökülüyor, þükürler dualar,
Analara gülümsüyor,uzaktan bakan havacýlar.

Bütün ümitleri baðrýnda toplamýþ, uçuyor göklerde ,
Korkusuz ankalar bulunsun Türkiye’mde.
Kanat kanat alkýþlayalým, verelim el ele
Gökleri delen havacýlar çoðalsýn ülkemde.

Özge GÖKÇE
Sosyal Medyada Paylaşın: