Sana doðru yol aldým þimdi daha yeni kurtuldum avuçlarýmdan onlar ki severcesine bir dala tutunmuþlardý ben deðildim hep onlardý baðlayan ellerimdeki sýcaklýðý güneþ sanarak sýmsýký bastým yere önce rüzgar ve aðaçlar çekildi önümden ýþýklarlar vardý bahçelerde ve toprak kokusu sana benzeyen sinmiþti bir vakitler öldüðünde
sarý papatyalar ve laleler hepsi nefes almaya durdu bu mevsim bense sana doðru yol aldým ayaklarým geri gitmiyor aðlamýyorum da artýk korkuyor avuçlarým kanamaktan yine nefessiz kaldým
Sosyal Medyada Paylaşın:
can1975 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.