Ey Sevgili
Ey sevgili...
Bir beyaz kaðýt misali hasretim
Buruþturup atmak
Çizmek kolay deðil öyle
Ýþte bu yüzdendir sana esaretim
Tek taraflý bir sevda
Platonik bir aþýðým ben
Gözlerimin neminden, rutubetlidir oda
Güneþim sensin, ýþýðým sen
Sen yokken, yeryüzü bana mahsen
Yokluðunda düþmüyüm diye girdaba
Demir attým umman gözlerine
Bütün gemileri yaktým
Bir sis iliþti bir de duman gözlerime
Yolumda sensin, yönüm de sen
Dümenimde sensin pusulamda sen
Gözlerim deniz feneri gibi gözler seni
Gel yanaþ, yavaþ yavaþ limanýma
Yüreðim güneþ gibi ufukta bekler seni
En çokta sen yakýþýrsýn sol yanýma
Ne mehtap ne yakamoz ne o eflatun akþamlar
Gelmez geliþinle bir daha aklýma..
Ey sevgili..
Sensiz kaç þafak çöktü üstüme
Sensiz kaç takvim yapraðý döküldü ömrümden
Sensiz, sesiz sesiz pustu hasret gönlüme
Sürgün etme þimdi beni gözlerinden
Vatansýz býrakma beni
Doðudan batýya sürsende
Gün batýmýnda bulurum seni
Uzaklar da uzak türkülerden duyarým sesini
Deniz kokan çiçeklerden okþarým tenini
Ben hep seni düþünürüm ey sevgili
Sonbahardan ilkbahara göçmen kuþlar gibi
Bir Diyardan bir diyara dolaþan kervan gibi
Uçsuz bucaksýz çorak topraklardan sürerim izini
Ey sevgili...
Seni Sevmek kimi zaman bir bakýþ
Bazen içten içe haykýrýþ
Ömrümün baharýnda bile, çok çetin bir kýþ
Seni sevmek
Bir devrimci misali baþkaldýrýþ
Ey sevgili..
Seni sevmek çöllerde serap
Yahut cennet bahçesinden bir vaha
Leylasýz mecnun gibi olmuþum harap
Açmýþým ellerimi dua ediyorum ALLAHA
Vuslatsa sonumuz, gel bekletme bu defa
Gönlüne buyur et beni süreyim sefa
Bitsin artýk bu hasret bu cefa
Gayrý ölmeden son bir kez daha
Gece mehtabým, gündüz güneþim ol doð sabaha
Ey sevgili..
Yýldýzlardan gerdanlýk yaptým boynuna görmedin mi
Saçlarýna yakamozlar düþtü örmedin mi
Sana ait bir kent çizdim sol yanýma
Gelip de buralar benimdi, demedin mi
Ey sevgili...
Rüzgarý saçlarýný okþadýðýnda
Geceyi seni hatýrlayýþýmda sevdim
Ben sensiz üþüyorum bu çöllerde
Ýþte bu yüzden
Ben seni üzerine titreyerek sevdim
Gün ýþýðýn olmaya çalýþan bir mum gibi
Ben seni zerre zerre eriyerek sevdim
Ey sevgili
Umut varsa da kýrýk dökük
Ýliþir dilime yaralý bir türkü
Sevmiþim iþte seni körkütük
Yarým kalmasýn bu masal bu öykü
Avuçlarým küçük, heybem sökük
Yüreðimde taþýrým koca yükü
Gözlerin gözlerime sýðmýyor. Çünkü!
Ýçimde büyüttüm de ben seni öyle sevdim
Ey sevgili..
Sen benim tükenmeyen kalemimsin
Cemre gibi düþersin mýsralarýma
Dinmeyen sýzým!
Sen Melhemsin gönül yaralarýma
Sakýn kusur arama
Ben seni kusurdan noksan sevdim....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.