idmanlý gibi görünen vücudum dalgýn bir iflas sahnesinde rol aldý da ne elim oynadý yerinden ne ifadelerim yerime oturdu…
senle körkütük felcim ben…
sen; etrafý çevrili olmazlarýn tam göbeðindeyken ben; ihtiþamýnýn çenebazlýðýnda ordan oraya… saklambaç oynarken nasýlsam ayný: karanlýkta, göz hapsindeyken kaçýyordum senden, kaçýyorum þimdi de; gündoðmuþ þehrin birinde, bir gözüm sende…
sana körkütük çetrefilim ben!
çünkü; vücudum idamlý ve hakimiyetsiz… son söyleyeceklerimin altý çoktan imzalý ön sözlerimi ise hep sona sakladým kurtaramam seni sen resmen bir ölü yatýrým.
körkütük kadavrayým; çýkarýlýp kýrýlsa da kemiklerim, itiraz etmem ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
berna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.