Nice konuþsa seslerimiz Sözlerimiz kafiye olamaz birbirine...bir þiirde Dize koparýlmýþ bir yaprak, takviminden Uyur yokluðumuzun dizlerinde Vakit öyle elmas keskinliðinde kristal bardakta incinen çay kaþýðý Iþýk ve gölge, yaþam sandýklarýmýz Saklayamaz yaþayamadýklarýmýzý Paslý bir kilit, yaslý bir nöbet... herkes biraz da olmayacaklarýn aþýðý. dudaðýmýza mandallanan gülüþler dilimizin altýna süpürdüðümüz acýlarýmýz konuþunca sandýðýmýz gerçek susar bir gün çöl sessizliðinde kuruyunca kelimeler boðazýmýzda düþer mandallar kendiliðinden Ne alýr yalnýzlýk yanýna Sana düþse benden, benden baþka Ne kadar ýssýzýz birbirimize Ne sen varsýn ne ben Bizim olduðumuz yerde sana düþse bendeki gerçek gelip bir baþkasý kaldýracak... elimize ne geçecek kokularýmýz dýþýnda korkularýmýz içinde Aramýzda yalnýzca cümleler Ne olabilirdi ki baþka, oysa Konuþarak geçseydik düne Sesle mümkün mü zamana yolculuk Susarak geçebilir miydik bugüne..
Sosyal Medyada Paylaşın:
mert tuğrul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.