***şehre yağmur yağıyordu ve sen gidiyordun***

seni izledim penceremin pervazýna dayanýp,
ayak seslerin hala dolaþýyordu içimde
gidiyordun,
gitme diyemedim,
anlatamadým içimdeki kýrgýnlýklarý,
anlatamadým o kýrgýnlýðýn içinde devasal olan sevdayý
yaðmur damlalarý süzülüyor camdan,
gidiþlerini sonra, pencerenin dýþýndan hayatla buluþmalarýný seyrediyorum
týpký senin arkanda býraktýðýn ýslaklýðýn gibi...

sustum biliyordu içimdeki çocuðun, kendine küstüðünü
yeniden bulmuþtum kendimi,
baharýn renklerini tanýmýþtým saçlarýnda
gözlerindi dehlizimi aydýnlatan,
evet evet o ýþýktý karanlýktan alýp aydýnlýða çýkaran yüreðimi
senle olunca izin vermiþtim o çocuðun oynamasýna
izin vermiþtim, her geliþinde saçýný okþayýþýna
ama sonra gidiyordun sýcacýk yataðýmdan çýkýp
alal acale giyiniyordun geç kaldým diye
oysa ne çok isterdi o çocuk senle uyumayý
ve senle uyanmayý sabahlarý da...

uyumak istemedin, kalmaya korktun hep býrakmayacaðým diye
oysa kal diyecek deðildim sana, hem nasýlsýn diyebilirdim
sen bir baþka kadýna sevdalýyken,
onunla bir hayatý paylaþmak isterken, benimle kal!
içimdeki çocuðu sen büyüt diye baðýrabilir miydim
içimde saklandýðým dehlizde...

seni þimdiden özledim, geliþini hatýrlýyorum
üstünde yýkýk bir bina varmýþ gibiydi
enkazlarý görüyordum gözlerinde
suskundun, konuþmadýn yüzüme baktýn bir filmi seyreder gibi
ellerini istedim dolaþsýn saçlarýmda, darmadaðýnýk olsun yine
dokunmadýn,
ceketini asmamýþtýn, dizinin üstündeydi
içimdeki çocuða oturma dercesine,
oturmadým,
bekledim bir sesi bir gülüþü yaramazlýk yapayým diye
girmek istemiyordum, kolumdan tutup çýkardýðýn dehlize
içten içe bir kesik açýlývermiþ gibiydi
kanýyordum
ayaða kalktýn, tam önüme durdun
bir þey söylemek ister gibiydi dudaklarýn ama
sustun!

anlamýþtým gidiyordun
gitme dememi beklermiþ gibiydi gözlerin
diyemedim
senin gidiþini seyrediyorum, þehire yaðmur yaðýyordu
sokaklar ýslaktý, senden kalanlarýnda ýslak oluþu gibi
benim gibi sevgili!..

ilknur köknar-sokak kaçkýný

Sosyal Medyada Paylaşın: