Hayatta Kaybolur İnsan
Hiç olmadýðým kadar telaþlý bir yolculuk içindeyim
Derinlerde bir sessizlik martýlar uçuyor uzaklarda
Anlamasý zor deðil, göz yummayacaksýn hayata karþý
Sinsice yaklaþýr sana biri duvarlar üstüne üstüne gelir.
Yaðmurlarda ýslanýr her bir saç telin, sarmaþýklara benzer bir yanýn
Parmak uçlarýnda acýyý hissedersin, tozu dumana katarsýn yani.
Anladýðým kadarýyla sen’de insanlara karþý fazlasýn galiba
Ses tellerinden kopan bir çýðlýk gibi haykýrmalýsýn hayata
Ne oldu þimdi kaçamýyorsun. kaçamayacaksýn hiç bir zaman..
Bir kalp ne kadar bekleyebilir kýrýlmak için!
Sanki hedefi tam 12’den vururcasýna insan kýrýlýyor baksana
Sessizce aðlar insan yutkunur, belli edemez hiçbir zaman..
Harcamak kolaydýr’da insan insaný nasýl harcayabilir ki?
Bu dünyada insan kayýptýr aslýnda
Neden, nasýl, doðdum. niçin, nasýl,öldüm.gibi anlam veremez
Yazýyorlar melekler adýný deðil, yaptýklarýný yazýyorlar
Artýk beni siz kaybettiniz, ama sizi ben kaydedemedim hiç bir zaman....
~Osman Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.