Aşk uzakta Aşk imiş !
Ey yâr,
Baþýmda sana olan aþkýn ateþi,
Beni adeta muma çevirmiþti,
Gözlerimden akan yaþ günden güne eritiyordu.
Aþk ipliðin ise ateþimi hep canlý tutuyordu.
Ne zaman sana yaklaþsam, aþk ateþimin sönmesine ramak kalýyordu.
Nefes alamýyordum, korkuyordum bu ateþ sönecek diye !
Ýþte o an anlýyordum ki, Aþk Uzakta aþk imiþ...
Ey yâr,
Aþkýn yaðmur gibi yaðdýðý,
Saatlerin aþk’a geldiðinde durduðu,
Aþk ayinlerinde ibadete doyulmadýðý,
Öyle bir zamanýn içinde gelen, aþk derviþi olmuþtum...
Ne zaman sana yaklaþsam, aþk ateþimin sönmesine ramak kalýyordu.
Nefes alamýyordum, korkuyordum bu ateþ sönecek diye !
Ýþte o an anlýyordum ki, Aþk Uzakta aþk imiþ...
Ey yâr,
Sonunda aþk’ýn beni eyledi pervane,
Gördüm ki hüner sende deðil, aþkta imiþ,
Aþka yaklaþmak ateþin sönmesine sebep imiþ,
Aþkýn, ateþimi söndürmesin ayrý,
Aþkýn kanderinde varmýþ, gidiyorum gayrý,
Aþk ateþi beni çaðýrýyor, gidiyorum yanmaya...
Çünkü aþk uzakta güzel imiþ...
Çünkü aþk uzakta aþk imiþ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusuf Ali Fazıloğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.