beni siz kaybettiniz
gözlerinizin narin bakýþlarý saklandýðý yerde kalsýn
derinlerde ahlaksýzlýðý
sessizliðime ölüyor aþk
hiç olmadýðým kadar karýþýk, bir heykelin yeþil yosunu
zannederken kendi yarasýna dokunmak
dur, arama, ellerin gidemezsem tutacak kadar güzel
bir armaðan gibi kalsýn bakýþýn
sinsi bir ter doðarken
göðsün filizlenir yeni nefesine
umutsuz uçlarýnda yalnýz baþýna gelen sevmek
daha ne olsun diye uðraþýrsýn
çýkýp gidelim
anlamasý zor deðil
beni sen kaybettin
yaralýydý artýk kalbin
özlemlerin umutsuzca kalabilir
kurþuni ismin gökyüzünde hecelerini ayýrýyor
ayný yerden vurulurken
zor geliyor umutla beklemek
unuttum umutlanmayý ayrýca
bir gülün dalýnda kanatmayý ellerimi
buyursun zalim sevgili
önünden geçiyorum, duvarlar önümden geçiyor
hayat ne garip
istediðim gibi geçiyorum
duvarlarýnýn her birinin adýný biliyorum
parmak uçlarým tuzlu mayýn
yaðmurlarda ýslan, omzuna deðsin damlasý
damlalar sarýlsýn kollarýna
sýrýlsýklam tutun boþluða , ince bir buz gibi son bakýþ
kaçamýyorsun da, kaçamazsýn, kalamazsýn
bana bir þeyler demek istiyorsun
sesin ne kadar da zayýf, sen olmalýsýn, üzerime üþüyorsun
kýrmak istiyorum katý sinisini
tahrik eden bencilliðinde
anlýyorum bir intihar kaç narkozu besler
filleri, savaþlarý ve krallarý anlatýrým yine de
kitap yarýsýnda bir çaydýr artýk
sen ay
kara kuru bir gün
yürüyorsun ayrýlýðýma
kalýn düðünleri sar
þarkýlar avutmaz inceden acýlarý
sessizce aðlar her mevsim
beni siz kaybettiniz
çok derinlerde kaldý adamlýðým
tabirleri istediðiniz gibi harcayabilirsiniz