I Sessizce aðlarken kalemim Masa lambasýnýn soluk ýþýðý altýnda, Can çekiþiyordu çýrýlçýplak duygularým Kirlenmemiþ beyaz sayfalarýn arasýnda… Oysa tükenirken sessizce tüm varlýðým Gecenin yitirilmiþ zamanlarýnda, Yaðmur olur yaðardý gözyaþlarým Yüreðimin esaret kýyýlarýnda… II Sen Esir bir duyguydun Yaðmurlu gecelerin soðukluðunda, Ben Parça parça sen oluyordum Her yaðmur damlasý gözyaþýma karýþtýðýnda… … Ne sen gerçek olmuþtun Ne de böyle bir þiir hayatýmda, Maksat yazmak deðil miydi? Hüzünlü bir þarkýnýn anýsýna… ÝBRAHÝM ÞENTÜRK Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahimsenturk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.