* insan, insanın kardeşi *

giyindik çok þükür dercesine
terazinin kefesini doldurduk biraz
açtýk demir kapýlarý ardýnca
varlýðýmýzý aradýk sokaklarda...

günün yosun kokusu daðýldý
saçlarýmýz kumlara karýþtý
utanç kefeni yýrtýldý
edebi adabý hatýrladýk sonunda...

kimimiz tefle,
kimimiz neyle
aþk ile gönüllerde
dolaþtýk kimi gün...

yaþadýk yaþýmýz baþta
aðladýk,
akarsuyumuz boþaldý okyanusa
darýldýk, þikayet olmadý ama
barýþtýk ömrümüzün acýlarýyla...

insan, insanýn kardeþi
öðrenecek bir gün
eller sevgiyle tutuþup
yürünecek son demde
görünecek bir gün...

ilknur köknar (sokak kaçkýný)
Sosyal Medyada Paylaşın: