Þimdi memlekete diye gurbete gidiyorum. Dýþarýda yaðmasa da içim hüzünle dolu. Her senden uzaklaþtýðým saniye yaþýyorum Ýçten içe hissederek gurbet burukluðunu.
Aklýmý sende býrakýp uzaða gidiyorum. Ellerim nasýl üþüyor gözlerim nasýl sulu! Yanýmda sen var iken mecazi uçuyorum. Þu an uçuyorum, yoksun, hava da hafif puslu.
Kalakalýrým ortada biçare evsiz gibi. Yer aç da kalbinde bana, gitmeyeyim bu yolu. Hep senle kalayým sende, evim bileyim seni. Üþütür býrakma beni, sensizliðin soðukluðu.
Ýbrahim TOPRAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrtprk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.