Pespembe bir þal idi yalnýz aklýmda kalan. Bir yaprak düþüverdi seni gördüðüm o an. Solumda filizlendin bir Ekim sabahýnda. Ah yoktu Külkedisi bundan baþka hatýran!
Ne þalýn kaldý bende ne de ben bir prenstim. Nerde nasýl bulayým, neyle takip edeyim? Bir daha göremedim, Külkedisi nerdesin? Aðaçlar çiçek açtý ben hala Ekim’deyim.
Bir Nisan akþamýydý muhabbet sarmýþ beni. Sað tarafta dostlarým çay söylemiþiz yeni. Yavaþça geldi biri tam soluma oturdu, Baþýnda pembe bir þal, yabancý deðil gibi.
Bir anlýk duraksadým, hafif bir gülümsedim. Sol yanýmý yokladým, bir de soluma baktým. Bir çiçek açýverdi, Külkedi’mdi o benim. Ýþte o an kendimi prens gibi hissettim.
Ýbrahim TOPRAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrtprk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.