Hasta-hane

Hayatýmýz hastalýk, dünya bir hastanedir.
Hastane zamanýn en yavaþ aktýðý yerdir.
Sanki çok dua edilen ibadethanedir,
Ahh hastane, bitirdin beni sende yatalý,
Ne neþe, ne heyecan kaldý hasta olalý.

Bir hemþire gelir, baþka bir hemþire gider,
Ýlaç ve serum kokusu içimize siner..
Mutluluk haberi sende doktor, bir umut ver!!
Bedenim çürüyor artýk yataða yatýnca,
Uçan kuþlar görürüm pencereden bakýnca.

Yapacak daha çok iþlerim vardý aklýmda,
Nasýl bu hallere düþtüm en güzel yaþýmda,
Bana moral veren dostlarým yaný baþýmda,
Kiminin yüzü gülerken yüreði aðlýyor,
Kimi gönlü gülerken yüzü yalan aðlýyor.

Yanýmdan hiç ayrýlmayan refakatçi yârim,
Benden beter olsada belli etmez bir daim.
Sorsan, oyun oynuyoruz karþýlýklý derim...
Kucakla beni sýmsýký sevgilim bir daha,
Ben hastayým, sen emanetsin artýk Allah’a.

Çok güzel günler yaþadým, öyle yada böyle,
Var mý bu hayattan bir þey anlayan sen söyle?
Ey gönül! dalýp donuk gözle düþünme öyle!
Ölü morgu yattýðým odamýn alt katýnda...
Galiba bir kat kaldý ölümle aramýzda.

Bir daha doðum günü kutlarmýyým bilemem...
Dizimde derman kalmadý, biryere Gidemem,
Allahtan baþka kimselerden birþey dilemem,
Ah o yaradan varya beni yoktan yaradan!
Umudumu asla yitirmem yüce mevladan.
Sosyal Medyada Paylaşın: