Alýþkanlýðýmsýn benim beceriksiz þaþkýn halim ne gidebildim senden nede vazgeçebildim
çocukluðumsun benim en masum halim en savunmasýz yaným hayal kurmayý özlem duymayý sende öðrendim
hasret þarkýlarýný sende dinledim yalnýz kaldýðým gecelerde sana sýðýndým hayalinle avundum yüreðine vuruldum limaným bildim seni demir attým gönül rýhtýmýna içimde büyüyen bu çocuk güvende buldu kendini
Oysaki bu yüreðim senden baþkasýna köreltti kendini ne duyar oldu geleni nede görür oldu gideni saðýrlaþtý bir anda seni sevdi seveli
seni sevdiðimi diyemedim gün gün bitip yok olurken haykýrmak istedim ölürcesine ömrümce hep seni istedim seni sevdiðimi belki gururumdan belkide kahrolasý inadýmdan diyemedim
lâl oldu dilim konuþmaz oldu sustu tutmaz oldu elim felç oldu tutuldu vuruldu yüreðim ansýzýn durdu
tut elimden gel bitiyorum sensiz yavaþ yavaþ ölüyor bu beden kimsesiz kahroluyor sensiz diyemedim
.....
MELTEM KINIC
Sosyal Medyada Paylaşın:
meltem kınıc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.