Babam

Ben yoruldum hayat;
Düþünmekten, hayal kurmaktan,
Fakat bir sonuç alamamaktan,
Ýçimdeki zehrin kanamasýndan,
Zamanýn çabuk geçmesinden,
Düþünceler diyarýnda dolaþýp durmaktan,
Býraktým artýk,
Ne olursa olsun,
Zamanla iyileþir diye yaralarým,
Kanayarak da olsa;
Sabýrla.

Hayattan bir cevap beklercesine
Yaþamak,
Yaþama dört elle sarýlarak,
Yolunu gözlemek,
Sesini özlemek,
Kokusunu hissetmemek,
Babasýz birine koysa da
Rahat deðiliz baba
Yataðýmýzda.
Sen orda kara toprak altýnda,
Biz burada yumuþacýk yatakta,
Çok yoruyor bu hayat baba...
Bir sesini duymak bile yeterdi inan.
Keþke hayallerimde deðil yanýmda olsaydýn.

Bir telefon açsak þimdi sana,
Özledik desek,
Gelir misin acaba
Diye düþünmekten yoruldum...
Sana bu kadar uzak olmaktan,
Yorgun düþtü yüreðim.
Bir yere sýðdýramýyorum...

Senin o boyadýðýn duvarlar bile
Beni anlýyor...
Ama onlar da bir þey yapamýyor.
Sadece o soðukluðu, sessizliði,
Ve kimsesizliði
Veriyorlar bana...
Her gece senin hayalinle yatýp,
Sabah seni görememek...
Ve dahasý
Seni hiç göremeyecek olmamýz,
Yoruyor bu yüreðimi,
Ta dizlerime vuruyor aðrýsý,
Sýzlýyor ama çare bulamýyorum.
Sensizlik çok ama çok zor babacýðým...
Sýkýca sarýlsan bizlere,
Býrakmayacaðým sizleri diyerek.

Senin yanýna her geldiðimde,
Nedenini hiç bilmediðim
Bir aðrý çöküyor yüreðime.
Ve boðazýmda bir düðüm takýlý yine...
Niye bu kadar yakýnken,
El oldun bize.
Oralar çok mu soðuk babacýðým.
Sensizlikten de mi soðuk...

Sosyal Medyada Paylaşın: