Dayanamýyorum, desem anlar mýsýn ýzdýrabýmý?
Gözyaþlarýmýn selinde yýkar mýsýn gözlerini?
Yâr, gül yüzlü yâr, kýy da at beni þu yara;
Ya senle yaþayým ya sensiz öleyim.
An be an artar da daðýtýr beni hasretin…
Umut gemimizin yelkeni yýrtýldý.
Karmakarýþýk oldu ruhum, özüm sensiz.
Seni saklamak isterdim, þu bir yumruk yürekte.
Versinler isterdim seni, avcumun içine.
Daðlar yol vermedi, bentler vurdu gönlüme.
Sellere kapýldý umutlarýmýn düþleri.
Sen diye haykýrdým da yel aldý çýðlýðýmý.
Duymadýn sesimi, görmedin ahvalimi.
Dönüp de bakamadýn ya giderken kýyamayýp bana;
Þimdi hiç bakma, gözlerimin feri yok…
Tutmaz oldu ellerim, yazamaz tek bir kelam.
Sen diye yandý dilim, adýný ana ana.
Yâr, ey yâr! .. Duy n’olursun ey canda caným.
Hangi daðýn ardýndaysan bileyim yaþadýðýný;
Bir duman eyle de gönder yüreðinin yangýný.
Serap Özaltun