Ne vuslat geliyor,
Ne kahýr bitiyor.
Aðýtlar boðuluyor gözyaþlarýnda.
Gül mevsimi geçmiþ,
Hazanlara sýðýndým.
Derdim bilen yârim nerdedir?
Sararmýþým, solmuþum kime ne! ..
Derdimin ortaðý yârim nerede?
Çiy mi düþmüþ, kýraðý mý gözlerime?
Yâr, ey yâr! ..
Kadere mi býrakýp da gittin ellerimi, saçlarýmý?
O hayran olduðun saçlarým ne hâlde gel de gör.
Duy sesimi de bir bak gönül pencerenden...
Yok oldu gençliðim sensizlikte.
Gülþenim sensiz karalar baðladý...
Biliyorsun deðil mi
Yaþadýðým depremi,
Kimsesiz býrakýp gittiðinde
Yüreðimi...
Ey yâr! ..
Aklým ziyanlara düþtü...
Sensizliðinde sana sarýldým da aðladým.
Açtým gözlerimi...
Yoksun!
Kim duydu çýðlýðýmý!..
Bil ki hâlâ bendedir deli yüreðin...
Pas da tutsa yüreðime saplanan bu çivi,
Bil gözyaþýmdýr onu besleyen….
Yok artýk, yok...
Derdim iflah olmaz.
Þiir olur, söz olur, beste olur, aðýt olur...
Benimle çýkar arþa dek.
Utanýrým kaderin önünde,
Ar ederim sensizlikte...
Kývranýr,
Gene de senli anlara gider ruhum.
Merhaba düþüm, hayalim, unutulmayaným...
Merhaba...
Ýyisin deðil mi?
SERAP HOCA