Savruk aksanlý gecenin, Gökkubbesinde bir günceyken; Kýn’ýn da zýlgýt yemiþ yüreðimle, Cenahým da büyüttüðüm, O bakir ve çocuksu düþlerimi… Yýkýk mabedimde ki sevdalara, Teslim etmiþim. Derûnum da sakladýðým, Gecenin indinde ki i mgeyi, Buðusu damýtýlmýþ þafaða… Soluk benizli kýrýk notalarý, Haznesi kýsýk bir þarkýnýn Nakaratýna takýlý býrakmýþým … Tahayyülü en zor ikilemin, Dergahýnda ahkam kesen bulutun, Aþk makamýnda ki en metruh Tecellisine sýðýnmýþým… Arafta pür-telaþ, yýldýz çalan Esef yüklü düþ”ün tahakkümüne Efkârlý i mgelerimi vermiþim. Yine de; riyakâr bir fani’nin, Oyununa gelmemiþim…! Müþteba Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müşteba Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.