Zamanın aymazlığı

Uzun zaman var
Ýçimde öldürüp durduðum
bir kadýndýr þiir
kýzýl saçlarýyla akþam üstü
gidenleri hatýrlatan güneþ
üstümü baþýmý yýrtan
tek kelimedir gerçek
önüm arkam saðým solum yok
sadece ölüm var

tükenmez sandýðým
kalemler gibiydin tükeniverdin nesir
azalt dedikçe çoðaltýlan fikir
kabuðunu kýran istiridye
elbette güzeldir amma
ne duydun zavallý dilimden
bilmem bu yüreðe kinin ne
Keremin doðduðu yerden
Leylayý soðuttun

bana kalan yangýn sonrasý
boþ þiþeleri dizdiðim dizelerde
yýkýk dökük bir eþiktir baht
ister atla ister önünde dikil ey nefis
yaþadýðýnca yaþa sana da aldýrmam
aldýðým nefes gibi uzun zamanlý
yemeli içmeli alýþkanlýklarým var
olsan da olur þimdi olmasan da
günüm güneþim çiçeðim

nerede mi kurumuþ derelerde
taþlardan atlayarak geçen sularda
yüzümdeki býçak yarasýnda
çocuklarýmda ve kurbaðalarý emziren
annelerin dillerindedir aþk
yazmýþ yazmýþ yýrtmýþým
olsun varsýn siz yine de
beni anlamayacaðýnýz bir zamanda
oyalanýn durun





Sosyal Medyada Paylaşın: