Gökyüzü elinden alınmış uçurtma yalnızlığı
.
her þey senin aðzýna bakýyordu
gecenin yýldýz tozu ve bir maðara örtüsü sarýyordu omuzlarýmý
aðrýsý çok bir gül, dökülmeden az evveldi, durmuþ aðzýna bakýyordu
yapayalnýz bir uyku dikilmiþti karþýma, üþümeyiþim upuzun
topraðýn kýzgýn kumu gibi, oturmuþ ayaklarýmý ovuyordu taþlar
dibe batarken son nefeste uzanýp aðzýný yakaladým, bir nefes
öpmek kusursuz bir düzende iþledi nakýþýný
her þey senin aðzýna bakýyordu
uyuþmuþtu dünya aðzýnýn kenarýnda
kýrýlmýþ bir suya gölge býrakýyordu avuçlarým
korku; kumral kedi, kývrýlmýþ çaresizliðini
þehir bir kibritin ucunda sallanýyordu
bu dönüþümsüz yara,
kesip atabilsem kangren aklýmý
oturup aðzýný izlemesem hani
kasýðýmda ince bir tül yýrtýlmýþtý
ve hala ayný yarayý kanýyordum
sen ayný þehirden bir yabancý gibi geçerken
yüzün herhangi biriydi, duruyordu akþam boyu
ama aðzýn tam da bildiðim gibi mor sümbül kesiði
gözlerimin önünde çýðlýk çýðlýk yanýyordu
duvarlardý sýrtýma yaslanan
ve hayat hala büyükleniyordu.
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.