Ey Melik’in mülkünde destursuz gezen densiz
Ömrün hevâ örsünde, elde kalan âna bak
Ne doðumun tesadüf, ne varlýðýn nedensiz
Kaldýr da bir baþýný Âþiyân’dan yana bak!
Hitapsa beklediðin gelmek için kendine
Bir lahzâ soluklan da kulak ver en son dîne
Bilal ezan okurken, gül kokarken Medîne
Zifirden filizlenen, güne doðan tana bak!
Düþün, ahenk içinde þu koca Kâinatta
Hep mühr-ü Ýlâhî var dört mevsim her sanatta
Hâlâ þüphe kaldýysa ikrâra kanaatta
Damarda seyr-ü sefer, kýpkýrmýzý kana bak!
Secdeleri zül sayýp, "payitahtým var" deme!
Hakka ahdinden cayýp, "zevk-ü sefâ kâr" deme!
Nankörlük etme ayýp, þeytana hünkâr deme!
Firavun’u hatýrla! Kaçýnýlmaz sona bak!
Daðlara týrmansan da, maðrur, kendinden emin
Vuslat için gün sayar bastýðýn ruy-i zemin!
Son nefesle çözülür mahiyeti gizemin
Yar topraðýn baðrýný, taze denen tene bak!
Mecit AKTÜRK
Berlin, 06.03.2016