kýzýl güneþli okyanusun sýð sularýna hapsolmuþ gibi rotasýný þaþýrmýþ yüreðim..
iç sesim, suslara susamýþ yine.. sükuta eriyor, ümitlerimdeki sonu gelmeyen noktalarýn hiçsizliði..
ve ben sustukça daha çok dile geliyor, susmaya mahkum edilmiþ dizelerim... ....
bir sancý ki can kesiklerimin tam ortasýndan kýskývrak yakalýyor çaresizliðimi... idam sehpasýna sürüklüyor sanki aslýnda çoktan hayata veda etmiþ benliðimi..
korkuyorum sessizliðinin üslubundan sevgilim..
çünkü ben, sensiz kayboluyorum meçhullerde.. bilinmezliklere yürüyorum..
çünkü ben sevgilim seni ölesiye seviyorum..
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.