Tutunacak Dalım Ol !
Umut ýþýklarýmýn fersiz kaldýðý anda,
Ellerini uzat ki ,tutunacak dalým ol !
Günden güne yok olan, hal kalmamýþ bu canda,
Ellerini uzat ki, tutunacak dalým ol !
Sararan yapraklarým aðacýmdam dökülür,
Yaralanan gövdesi, kök ucundan sökülür,
Sanki öksüzler gibi, garip boynu bükülür,
Ellerini uzat ki, tutunacak dalým ol !
Ne baharým ne yazým, dört duvar arasýnda,
Matemi yaþýyorum zindanýn karasýnda,
Kanayýp duruyorum, kalbin cýlk yarasýnda,
Ellerini uzat ki, tutunacak dalým ol !
Sesim soluðum çýkmaz daralan nefesimde,
Çýrpýnýp duruyorum solumun kafesinde,
Tadým tuzum kalmadý, yaþama hevesimde,
Ellerini azat ki, tutunacak dalým ol !
Susuz çöllerde iken kuru gazele döndüm,
Zaten mum feri idim, rüzgar üfledi söndüm,
Baþý sonu olmayan, uçsuz bucaksýz yöndüm,
Ellerini uzat ki, tutunacak dalým ol !
Yýkýldý yýkýlacak, köhnedir her bir yaným,
Sancýsý demlendikçe, öyle yanýyor caným,
Kör býçakla kesseler, bir damla akmaz kaným,
Ellerini uzat ki, tutunacak dalým ol !
Ömrümce hep bekledim, bir el uzanýr diye,
Baðýrdým avazýmca, kimseler duymaz niye ?
Böyle kaç yýl sürecek, geçmez iken saniye,
Ellerini uzat ki, tutunacak dalým ol !
Nesrin Önem Demir
04 03 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.