Umudum Tükeniyor ( Tezat Bir Direniş)

Topraðýn örtemediði tek ýþýk güneþ ýþýðý. Allah güneþin ölmesini isteseydi onun da ýþýðýný örtecek topraðý yaratýrdý , umutlarýmýz da bizim içimizde ki çocuðun ýþýðý ve ýþýðý örtebilecek bir toprak henüz yok...

Umudum tükeniyor sevgilim.
Baharlar çiçekleriyle gelmiyor artýk benim topraklarýma,
Minik sürgünler verip yeþeriyor yaðmurlarla ve teslim oluyorlar ölümün kucaðýna.
Bunca zaman geçti bu topraklarda sensiz,
Kimliksiz kalmadým hiç bir vakit yokluðunda yada ben olmaktan vazgeçmedim,
Lakin direniþlerim kýrýlmakta sensizliðe,
Aðýr aksak veda etmekteyim artýk bu diyara.

Daha ne kadar virgüllerle, noktalarla satýr aralarýna gizlenebilirim bilmiyorum,
Büyük acýlar ve yükler omuzlarda iken yazýlara saklanma çabasý,
Kahkahalarýn ardýna gizlenme uðraþmasý bir hayli yoruyor þu kýrýlgan ruhumu.
Ve bunca hengamenin, sen, tuzu biberi oluyorsun yokluðunla.

Nasýl da itinayla kaybediyorsun beni yavaþ yavaþ,
Ýçine sindire sindire.
Ördüðün surlara çarpýyorum her seferinde,
Bir adým gelmemle iki adým geriliyorsun bizli ömürden.
Onca dikenin içinden çiçeði bulmamý ve koklamadan sevmemi istiyorsun.
Anlamýyorsun yorulduðumu, sustuðumu
Sustukça senden koptuðumu.
Ömrümü ömrüne örtü eylediðim o günden beri üþüdüðümü,
Yalnýzlýða terkettiðini anlamýyorsun.
Gözlerin gözlerime deðmeyeli nice oldu,
Unutturuyorsun mavinin vazgeçilmezliðini,
Karalara salýyorsun yeþillerimi.

Sosyal Medyada Paylaşın: