Ne kadar tanýrsa tanýsýn kendini
Bir yaný hep eksik kalýr
Çünkü insanýn alacaðý son dersi;
Kendisidir.
Mevsimlerin yazgýsýyla buðulanýr pencereler
Býçak gibi soður düþünceler de
Yiter demirin kýzýllýðý
Bütün güller,sonunda ayný renge döner
Solgunlugun ellerinde..
Ýnce urganlar ve yüzgeç
Büyür karanlýk,balýklarýn gözlerinde...
Suda aralanan kapýdan
Sessizce geçip gider,
Dalgalardan yara almýþ gemiler
Ne kadar uzaða yüzebilirse denizlerden.
Birkez kendiyle baþbaþa kaldýysa, sorular
Deþmeye baþlar yaralarýný ,
Düþünür de düþünür...
Piþmanlýðýn aðacýndan asýlan insan.
Ýki tarih arasýnda bir çizgidir hayat
Baþkalarý okur taþa kazýnmýþ adýný.
Kayýp zaman demleri sýzar düþlere
Hatýrlamakla ýsýtýr düþüncenin demirini
Yeni bir zýrh yapar insan kendine acýlardan
Ve bir kýlýç
Öldürmek için sevdiklerini.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.