Bazen kýraðýyla bezenmiþ bir yolda güneþin ilk nefesini içmiþ bir çiçek ararsýnýz, yuvasýndan uçmaya çalýþan bir kuþ gibidir o an yüreðiniz. Eski þarkýlar çalýnýr ruhunuza, kadifeden kesesi olur aþk, köprüden geçer gelin ve fýrat kenarýnda yüzer kayýklar Böylesi anlarda sýrf yaþamak olsun diye dilinize bir türkü dolarsýnýz ya hani, dönüþü olmayan bir ömrün patikalarýndan yalýn ayak geçiþiniz olur aþk Ve bir kadýnýn merhabasý sokulur gönlünüze, daðlardaki eski kulübeler gibi sýcacýk olur içiniz, gizlenmiþ sözcükler tutunur dilinize, çýðlýklara bölünür tüm geçmiþiniz.
Sabýr biriktirmek gerek, yaþamak için Hiçbir söz ayrýlmaz oysa düþünceden Ýlkel kesiklerimizi saklasak da derinlerde Yaþamak için önce yutkunmak gerek Tüm ölümleri özümüzle süzmek gerek Ýliþip derinliðimize her korktuðumuzda Aþka ve umuda inadýna sarýlmak gerek
Biz her sabah yine kendimiz olmalýyýz Sisler içindeki geçmiþimizle yaþlanmak Ve yine kendi içimizde devrilmek için Ayný kafesi parçalayan pençe olmalýyýz Çünkü büyümek için sevdaya uyumalý Geliþmek için her gece aþka soyunmalýyýz Aþk ateþi yakmalý gövdeyi de, ruhu da Yakmazsa ateþ deðil, aðlatmazsa aþk deðildir
Yüzümüzün gölgemizi aradýðý yerlerde bir kanat sesi ararýz korkularýmýza, kývranýr dilimizde o an yabanýl sözcükler. Köpüklü sulara atýlýr gövdemiz, minik bir çocuktur bedenimiz, bir otobüs penceresinde umuda yolculuðumuz baþlar. Iþýklardan örselenen topraðýn isyanýyla parçalanýr faylar, yer altýnda gök delirir, yer üstünde aðaçlar rüzgârlarý okþar. Sýrlar gezegeninden sular içeriz her sabah, düþer gövdeden baþlar, susar çaresizlikle insanlar, bütün yüreklerde aþk aðlar. Hazandýr gözyaþýnýn asil rengi, delirmiþ insan suretimiz aldýrmaz asýrlýk acýlara, her sabah kanla aç ruhunu yýkar.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.